تولید کننده : نیرو بخار آراز
مقدمه
بازیافت ضایعات مرغ با روغنگیر صنعتی یکی از روشهای نوین و اقتصادی در صنعت فرآوری طیور است که بهصورت همزمان به کاهش آلودگی زیستمحیطی و افزایش سودآوری کمک میکند. با توجه به افزایش حجم تولید مرغ در کشور و بهدنبال آن، افزایش پسماندهای چربی و پوست، استفاده از دستگاههای روغنگیر صنعتی به یک ضرورت در کشتارگاهها و کارخانجات تبدیل شده است. در این مقاله بررسی میکنیم که چگونه بازیافت اصولی ضایعات مرغ با روغنگیر صنعتی، میتواند بازده تولید را بالا برده، آلودگیها را کاهش دهد و به چرخه اقتصاد سبز کمک کند.

روغنگیر صنعتی چیست و چگونه کار میکند؟
دستگاه روغنگیر صنعتی یا Fat Separator تجهیزی مکانیکی است که با استفاده از نیروی گریز از مرکز، حرارت یا فشار، چربی و روغن موجود در ضایعات مرغ (پوست، چربی، امعاء و احشاء) را جدا میکند. روغن استخراجشده پس از تصفیه، در صنایع خوراک دام، تولید صابون و حتی سوختهای زیستی کاربرد دارد. طبق گزارش FAO در سال ۲۰۲۵، استفاده از سیستمهای روغنگیری مدرن میتواند تا ۴۰٪ از هدررفت ضایعات طیور را کاهش دهد.
مزایای اصلی بازیافت ضایعات مرغ با روغنگیر صنعتی
۱. کاهش آلودگی زیستمحیطی
ضایعات مرغ در صورت عدم بازیافت، بهسرعت تجزیه شده و موجب انتشار گازهای متان و بوی نامطبوع میشوند. روغنگیر صنعتی با جداسازی چربی و خشکسازی مواد آلی، مانع از آلودگی هوا و خاک میشود.
۲. تولید روغن قابل استفاده
روغن بهدستآمده از ضایعات طیور پس از فیلتراسیون و تصفیه، در صنایع مختلف از جمله تولید خوراک دام و طیور، صابون و سوختهای بیودیزل استفاده میشود. این فرایند ارزش افزوده بالایی دارد و میتواند منبع درآمد جدیدی برای کارخانهها ایجاد کند.
۳. کاهش حجم ضایعات
استفاده از روغنگیر صنعتی باعث کاهش حجم ضایعات تا ۶۰٪ میشود و هزینههای حمل و دفن را بهطور چشمگیری پایین میآورد. این ویژگی در کشتارگاههای بزرگ با تولید روزانه بالا اهمیت ویژهای دارد.
۴. صرفهجویی در هزینههای انرژی
با جداسازی چربی و بازیافت حرارت حاصل از فرآیند، مصرف انرژی در خطوط تولید کاهش مییابد. برخی از دستگاههای جدید حتی قابلیت استفاده از حرارت بازیافتی برای پیشگرمایش مواد ورودی را دارند.
۵. رعایت استانداردهای بهداشتی و زیستمحیطی
سیستمهای مدرن روغنگیر مطابق با استانداردهای ISO 14001 و HACCP طراحی میشوند. این دستگاهها با طراحی کاملاً بسته و استیل ضدزنگ، خطر آلودگی متقاطع را از بین میبرند و کیفیت محصول نهایی را افزایش میدهند.

مراحل فرآیند بازیافت ضایعات مرغ با روغنگیر صنعتی
۱. جمعآوری و آمادهسازی ضایعات
ضایعات شامل پوست، چربی، احشاء و تکههای گوشتی جمعآوری و خرد میشوند تا برای جداسازی آماده شوند.
۲. گرمکردن و انتقال به روغنگیر
مواد خردشده تا دمای مشخص (معمولاً ۸۰ تا ۹۰ درجه سانتیگراد) حرارت داده میشوند تا چربی آزاد شود، سپس به مخزن روغنگیر منتقل میگردند.
۳. جداسازی روغن
روغنگیر صنعتی با استفاده از سانتریفیوژ یا فشار مکانیکی، روغن را از مواد جامد و آب جدا میکند. در مدلهای پیشرفته، این فرآیند بهصورت مداوم و بدون توقف انجام میشود.
۴. تصفیه و ذخیره روغن
روغن خام حاصل از فرآیند، از فیلتر عبور کرده و در مخازن مخصوص ذخیره میشود تا برای مصارف بعدی مورد استفاده قرار گیرد.
۵. خشکسازی باقیمانده جامد
باقیمانده ضایعات پس از جداسازی چربی، خشک شده و بهصورت پودر پروتئین برای خوراک دام بهکار میرود.
خطاهای رایج در فرآیند بازیافت
۱. تنظیم نادرست دمای جداسازی
۲. استفاده از دستگاه با ظرفیت کمتر از میزان تولید
۳. تمیز نکردن منظم فیلترها و خطوط تخلیه
۴. عدم تفکیک ضایعات گوشتی از استخوانی قبل از فرآیند
۵. نگهداری طولانیمدت ضایعات خام پیش از ورود به دستگاه
طبق گزارش اتحادیه صنایع غذایی ایران در سال ۲۰۲۵، ۲۵٪ از خرابیهای خطوط بازیافت ناشی از نگهداری نادرست ضایعات در دمای محیط بوده است.

بهترین روشهای اجرای بازیافت ضایعات مرغ
روغنگیر سانتریفیوژی پیوسته
- عملکرد تماماتوماتیک
- راندمان استخراج بالا (تا ۹۵٪)
- مناسب برای خطوط تولید بزرگ
روغنگیر حرارتی با کندانسور
- بازیافت حرارت خروجی
- کاهش مصرف انرژی تا ۳۰٪
- مناسب برای واحدهای متوسط
سیستم ترکیبی مکانیکی–حرارتی
- جداسازی چندمرحلهای برای استخراج کامل چربی
- کیفیت بالای روغن تولیدی
- مناسب برای صنایع با تنوع بالای مواد اولیه
استفاده از سیستمهای اتوماتیک CIP (شستوشوی خودکار)
- افزایش بهداشت خط تولید
- کاهش زمان توقف دستگاه
- مطابق با استانداردهای بهداشتی جهانی

نکات اجرایی مهم
- ضایعات باید بلافاصله پس از تولید فرآوری شوند.
- دمای فرآیند باید بین ۸۰ تا ۹۰ درجه سانتیگراد کنترل شود.
- استفاده از استیل ضدزنگ در مسیر انتقال الزامی است.
- مخازن ذخیره روغن باید دارای سیستم تهویه و فیلتر باشند.
- نظافت روزانه دستگاه برای جلوگیری از آلودگی ضروری است.
جدول مقایسه روشهای بازیافت
روش بازیافت | راندمان | مصرف انرژی | هزینه اولیه | مناسب برای |
---|---|---|---|---|
سانتریفیوژی پیوسته | بسیار بالا | کم | بالا | کارخانههای بزرگ |
حرارتی با کندانسور | بالا | متوسط | متوسط | واحدهای متوسط |
مکانیکی–حرارتی ترکیبی | بسیار بالا | کم | بالا | صنایع چندمنظوره |
سیستم CIP اتوماتیک | بالا | کم | بالا | کشتارگاههای مدرن |
نکات کلیدی
- بازیافت ضایعات مرغ با روغنگیر صنعتی روشی اقتصادی و سازگار با محیطزیست است که روغن خام و پودر پروتئین قابلاستفاده تولید میکند.
- روغنگیر سانتریفیوژی بهترین گزینه برای بازیافت ضایعات در حجم بالا است، زیرا راندمان استخراج چربی آن تا ۹۵٪ میرسد.
- استفاده از سیستم CIP اتوماتیک در روغنگیر صنعتی باعث افزایش بهداشت خط تولید و کاهش توقفهای کاری میشود.
- روغن بهدستآمده از ضایعات مرغ در صنایع خوراک دام، صابونسازی و تولید بیودیزل کاربرد دارد.

سوالات متداول
۱. روغنگیر صنعتی چه کاربردی دارد؟
برای جداسازی و بازیافت چربی از ضایعات مرغ، ماهی و گوشت استفاده میشود.
۲. روغن بازیافتی از ضایعات مرغ در چه صنایعی استفاده میشود؟
در صنایع خوراک دام، تولید صابون، روانکنندهها و سوختهای زیستی.
۳. آیا روغنگیر صنعتی برای همه کارگاهها مناسب است؟
مدلهای کوچک و متوسط برای کارگاههای محلی و مدلهای بزرگ برای خطوط صنعتی طراحی شدهاند.
۴. راندمان دستگاه روغنگیر صنعتی چقدر است؟
در مدلهای مدرن، راندمان استخراج چربی بین ۸۵ تا ۹۵ درصد متغیر است.
۵. آیا بازیافت ضایعات مرغ به محیطزیست کمک میکند؟
بله، با کاهش پسماندهای آلاینده و جلوگیری از انتشار گازهای گلخانهای.
۶. آیا روغن بازیافتی قابل فروش است؟
بله، پس از تصفیه و آنالیز، در صنایع مختلف مصرف میشود و ارزش اقتصادی بالایی دارد.
۷. بهترین نوع روغنگیر صنعتی برای کشتارگاهها کدام است؟
روغنگیر سانتریفیوژی پیوسته با سیستم CIP، بهترین گزینه برای خطوط تولید مدرن است.